de eerste sneeuw van dit jaar

samen naar het river hotel sorsele

Tijdens de managementopleidingen en mijn rechtenstudie heb ik dat woord vele malen gehoord. Gemeenschapszin: Het besef van verbondenheid met de medemens, het besef tot een gemeenschap te behoren. Dat woord krijgt hier in het Hoge Noorden van Lapland pas echt kleur. Zoals jullie weten wonen Frans en ik in het gehucht Tväråträsk waar ongeveer 50 mensen wonen. Iedereen in het dorp heeft een bepaalde taak bij het leefbaar maken en houden van ons kleine dorp. De een zorgt ervoor dat het vlees van de rendieren en elanden wordt uitgebeend en bij de mensen in de diepvries belandt vóór de lange winter die komen gaat. De ander is loodgieter en voorziet het gemeenschapshuis in het dorp van een nieuwe verwarming. Een andere inwoner, die handig is, heeft bijgedragen aan de bouw van een nieuwe doucheruimte in het gemeenschapshuis. Weer een ander is buschauffeur en vervoert met zijn bus, gratis, de mensen uit het dorp naar het River Hotel in Sorsele, voor een gezamenlijk etentje.

natuurgeweld. steen gespleten

En dit alles op ideële basis. Er staat geen vergoeding tegenover en dat maakt het zo bijzonder. Met mijn 10 spinninglessen in de week en sinds deze week ook nog pilates/yoga (maar daarover zo meer) mag ik mezelf aan het rijtje toevoegen. Mijn Frans noemde me onlangs een vrijwilliger en toen dacht ik “dat is de eerste keer in mijn leven dat ik vrijwilligerswerk doe”. In Nederland heb ik hiervoor nooit tijd gehad of in elk geval waren toen andere dingen belangrijker dan vrijwilligerswerk. Je krijgt er veel waardering en respect voor terug, juist omdat mensen weten dat je het “voor niets” doet.

Waar het de spinninglessen en yoga/pilates betreft snijdt het mes ook nog eens aan 2 kanten. Het gemeenschapshuis krijgt voor elke lesweek spinnen rond de € 100,– van de Vuxenskolan (vrij vertaald  volwassenschool), een organisatie, die allerlei vrijwilligersactiviteiten in Lapland subsidieert, dus dat levert na zo`n 7 maanden sporten toch een mooie spaarpot voor het dorp op.

spinningbijeenkomst op 12 oktober

met lekkere gezonde drankjes

Het spinnen is dus weer volop bezig. Op 12 oktober jl. had ik een bijeenkomst georganiseerd in het gemeenschapshuis en had ik,  natuurlijk in het Zweeds, eindelijk weer eens een kleine powerpoint-presentatie kunnen houden en dit keer over het spinnen. Wat was goed gegaan vorig jaar, wat kan anders, en zijn er nog tips. Nog veel meer dan Nederland is Zweden een land waar veel gevraagd en geluisterd wordt naar de mening van mensen. Polderen kunnen ze hier nog beter. Het was een, voor Lapse begrippen, druk bezochte bijeenkomst. Alle leden van vorig jaar waren present en er hebben zich ook nieuwe spinningleden aangemeld, ook uit andere dorpen. We zijn van 13 leden naar 20 leden gegaan. Het spinnen slaat dus echt aan. Leuk voor mij.

Tijdens de presentatie serveerden Frans en ik 2 gezonde drankjes die we met de slowjuicer hadden bereid, het cadeau dat ik bij mijn afscheid van de gemeente Bladel had ontvangen. Een oranje sapje met wortelen, grapefruit, sinasappels en gember en een groen sapje met spinazie, komkommer en granny smith appels.

We zijn dan ook toe aan uitbreiding van het aantal fietsen. Met het aantal van 4 fietsen dat we nu beschikbaar hebben zou ik namelijk zo`n 13 lessen in de week moeten geven en zo af en toe een vrije avond is toch wel lekker. Er moet dan ook minimaal 1 fiets bijkomen en Frans informeert op dit moment waar we voor een betaalbare prijs een goede spinningfiets kunnen kopen. Daarna moet het bestuur van de gemeenschapsvereniging, waar ik zelf ook deel van uitmaak, beslissen.

service voor de fietsen

poetsbeurt van de gymzaal

Frans heeft de fietsen een servicebeurt gegeven en ik heb de gymruimte en fietsen gepoetst. Het spinningseizoen kan dus weer van start.

Verder heb ik zondagavond 19 oktober de eerste pilates/yoga les gegeven. Naar aanleiding van reacties van mensen uit het dorp ben ik hiermee gestart. Een aantal vrouwen had me al gemeld dat ze graag ook iets aan sport wilden doen, maar het spinnen te extreem vonden. En zo waren we zondag met een groepje van 13 vrouwen. Ook weer veel interesse dus. Uit de reacties na afloop van de les maakte ik op dat men enthousiast is en spieren voelde waarvan men niet eens wist dat men ze had. Goed dus! A.s. zondag is de volgende les. Ik hoop weer op een goede opkomst.

bijeenkomst over vistoerisme

De herfst en winter is ook de tijd voor allerlei bijeenkomsten die door gemeenten, provincie of visverenigingen worden georganiseerd. Doel van alle bijeenkomsten is steevast het netwerken en het zoeken van samenwerkingsvormen. Op 12 oktober zijn we naar Storuman geweest en hebben we de cursus tot Tyllsynsman gevolgd, een soort toezichthouder op het naleven van de visregels. Na een cursusdag die werd afgesloten met een moeilijke vragenlijst die we moesten zien op te lossen, kregen we beiden het certificaat. We kunnen nu door visverenigingen in de buurt worden aangewezen als toezichthouder. Verder zijn we op 16 oktober naar een bijeenkomst in Lycksele geweest die door de provincie Västerbotten georganiseerd werd. Doel van de bijeenkomst was om het vistoerisme in Lapland verder te promoten. Er is (veel) Europees geld beschikbaar voor dit doel en de Zweden zijn er goed in ervoor te zorgen dat dit geld vooral ook op de plaats van bestemming komt. Er worden plannen ontwikkeld met projecten, zodat alle ondernemers ook een graantje kunnen meepikken uit die Europese ruif. Hierbij wordt aan iedereen iets gegund. Slim wel. Ook hier zie je het begrip gemeenschapszin terugkomen. Tijdens de bijeenkomst was er een groepje van 5 bedrijven in het vistoerisme in Lapland en na de bijeenkomst hebben ze Frans aangewezen als vertegenwoordiger namens de groep. Frans zit ook in een provinciale commissie die straks projectaanvragen gaat toetsen en zo beslist hij mee over het geld dat verdeeld gaat worden. Erg leuk dat de groep hem spontaan naar voren schoven! Een bewijs volgens mij dat onze integratie in Zweeds Lapland wel gelukt is.

A.s. zaterdag 25 oktober is er een hele dag ingepland voor alle bedrijven in de regio, de zgn. Företagsdag (bedrijvendag). Samen met de buren Karin en Roland vertrekken we rond 8 uur in de ochtend naar Sorsele River Hotel. Doel van de dag is elkaar te treffen en te bezien of we op punten de samenwerking verder kunnen versterken. De dag wordt afgesloten met een diner. We zullen dus pas laat op de avond weer thuis zijn.

jachtseizoen in lapland

En dan hebben we op 4 november a.s. nog een bijeenkomst van Gold of Lapland, waar ik in een vorig blog over geschreven heb. Op die dag komen de bedrijven bij elkaar die meedoen met de zgn. Exportsatsningen naar Nederland en er zijn ook bedrijven uit het toerisme uit Nederland aanwezig. Bedoeling is dat Gold of Lapland zich de komende 3 jaren gaat inspannen om Lapland bij Nederlandse gezinnen meer bekendheid te geven zodat ze vaker hun zomer- en wintervakantie hier doorbrengen.  De bijeenkomst vindt plaats in Hotel Lappland in Lycksele en lunch en avondeten nemen zeker weer een belangrijke plaats in.

Wat steeds opvalt is het karakter van alle bijeenkomsten waar we ons gezicht laten zien. Het is altijd gemoedelijk met voldoende tijd voor ieders inbreng. Je ziet geen haantjesgedrag en iedereen, ook de kleinere ondernemer, heeft een belangrijke bijdrage. En iedere bijeenkomst zijn de momenten van koffie en eten het belangrijkst. Bij de eerste bijeenkomsten die ik bijwoonde had ik nog het idee dat je na afloop van zo’n bijeenkomst met een boel resultaten huiswaarts moest keren, maar ik begin ook steeds meer het samenzijn en de gemoedelijke sfeer te waarderen.  Het gevoel van verbondenheid en het gezamenlijk delen van doelen wordt steeds belangrijker. Juist ja, ook weer gemeenschapszin.

Verder is het op dit moment heerlijk genieten van de eerste sneeuw. Er ligt nu al een pak van zo`n 10 centimeter, maar de weersverwachtingen volgend, zou het vanaf volgende week weer boven nul worden en zal de sneeuw, voor even, maar niet lang, verdwijnen.

gemeenschapszin

En over gemeenschapszin gesproken. Er is in elk geval nog een plek waar dat woord ook nog invulling krijgt en dat is thuis…… maar dan op een andere manier 🙂

Paula

Het visseizoen 2014 zit erop. Donderdag 11 september hebben we de laatste gasten van het seizoen, 4 gezellige Brabanders, naar het vliegveld in Lycksele gebracht. We mogen terugkijken op een succesvol visseizoen met veel vis, tevreden gasten, lekker weer, en nog belangrijker geen persoonlijke ongelukken. In een woord Geweldig dus! We hebben veel gezellige gasten zien komen en tevreden huiswaarts zien gaan. Veel van hen hebben weer geboekt voor volgend jaar. Het is echt de kroon op ons werk als gasten na een week weer direkt boeken voor volgend jaar. Ook al zijn we zelf overtuigd van ons produkt, dan weet je pas echt dat het goed zit.

Hier in het Hoge Noorden kun je veel gezond eten zo uit de natuur halen. Zo hebben we van Åke 2 emmers svarte vinbär (zwarte bessen) gekregen en ben ik zelf ook een emmer gaan plukken. Deze bessen worden vervolgens in een zogenaamde saft maja gekookt en in geconcentreerde vorm in flesjes gedaan. Deze flesjes gaan de diepvries in, zodat we in de wintermaanden volop onze vitamientjes binnenkrijgen. En het is ook nog een keer erg lekker. Van buurbrouw en vriendin Karin kreeg ik verder een groot glazen wekglas hallonsylt, een soort frambozenjam, die nu ‘s-morgens op de ontbijttafel staat. Ook heel erg lekker.

Op 6 september jl. was het jaarlijkse elandenfeest. Dit is altijd de eerste zaterdag in de week dat de jacht op elanden in Västerbotten start. Het is een gezellige en eenvoudige aangelegenheid waarbij elandensoep wordt gegeten. Verder zetten de vrouwen in het dorp hun beste beentje voor bij het bakken van overheerlijke taarten en vlaaien.Welgeteld 20 taarten en vlaaien werden in een mum van tijd verorberd. Er wordt alleen sap gedronken, dus geen alcohol. Samen met onze 2 Duitse gasten Helmut en Harry hebben we een leuke avond gehad.

Verder ben ik op 14 september jl. voor het eerst hier in Zweden gaan stemmen. Op een en dezelfde dag wordt er gekozen voor de gemeente, de provincie en voor het rijk. Het was wel wat anders ingericht dan in Nederland. Ff wennen dus, maar met de hulp van Karin lukte het prima. Ik had vooraf op de computer de Valkompassen, de Zweedse stemwijzer, ingevuld. Via allerlei vragen werd ik feilloos naar de partij geleid waarop ik mijn stem zou moeten uitbrengen. Ja, je doet het serieus of je doet het niet.

Nu zijn de 2 laatste gasten van het seizoen hier, Caroline, de zus van Frans, en haar vriend Wout. Net als wij zijn ze ook verliefd op Zweeds Lapland. Het is erg gezellig weer wat bij te praten. Ze blijven 2 weken.

Op 15  september in alle vroegte rond half 6 zijn we met zijn viertjes  richting Skellefteå vertrokken en hebben daar 90 m2 planken en isolatie gekocht om de zolder van Tores te gaan betimmeren. Op dit moment ligt er op de zolder alleen maar zaagsel, dat vroeger altijd werd gebruikt als isolatie. We willen de zolder voor een deel inrichten als slaapvertrek waar we 2 bedden kunnen plaatsen, als dat gelet op de grootte van een groep, nodig mocht zijn, en een ander deel van de zolder wordt opslag, waar je hier nooit genoeg van kunt hebben. Gelijktijdig met het betimmeren van de zolder wordt ook de kelder van Tores en onze eigen garage opgeruimd. We zijn al een keer met een aanhanger vol afval naar de miljöstation, de milieustraat, geweest en er zullen er nog zeker een aantal volgen. Dit alles is dus nog een heel project dat de komende weken op het programma staat. Als het project af is kunnen we de Volkswagen Tiguan in onze garage stallen. De Volvo houden we voor de zomers voor het vervoeren van de gasten. Dus die krijgt een dezer dagen nog een grondige wasbeurt waarna hij voorzien van een autohoes, de kalgarage, de koude garage buiten, in gaat.

Met de Volvo hebben we wel wat pech gehad. Toen ik op 1 september 2 gasten ging ophalen op luchthaven Skellefteå merkte ik al dat de auto moeilijk vaart maakte. Het bleek dat er iets mis was met de turbo. Het was een dure reparatie en daar hadden we eigenlijk niet op gerekend omdat we de oude Volvo er juist uit hebben gegooid om voorlopig bespaard te zijn van dure reparaties. Maar ja, het blijkft een tweedehands auto, waar zo nu en dan toch wat aan kapot kan gaan. Hopen dat het voorlopig hierbij blijft. Afgelopen donderdag hebben we de Volvo naar de bilprovningen gebracht, het keuringsstation voor personenauto’s. Anders dan in Nederland is hier in Zweden die keuring elk jaar verplicht. De auto is goedgekeurd dus dat is prima.

Ook de Tiguan is afgelopen maandag in de garage geweest voor een kleine servicebeurt (we hebben maar 7000 km gereden vanaf half maart met de nieuwe motor). Omdat we de Tiguan in de winter hier gaan rijden hebben we maandag extra ljus, verstralers, op de auto laten zetten en ook gummimatten voorin aangeschaft. Op 16 oktober a.s. moeten we met de Tiguan naar de bilprovningen.

Met Bartje en zijn maatje Prins gaat het steeds beter. Bartje heeft er zijn handen vol aan zijn positie in huis te behouden, want Prins is voor de duvel niet bang. Bart, die er met zijn twee uiterst lange voortanden – de dierenarts in Bladel noemde hem altijd de sabeltandtijger – en zijn felgroene ogen nogal gevaarlijk uitziet, maar geen vlieg kwaad doet. En Prins, die met zijn lichtblauwe oogjes de onschuld zelve speelt, maar Bart belaagd vanuit allerlei posities. Het is een leuk stel en we hebben er vertrouwen in dat ze echte vriendjes gaan worden. Dat is alleen nog maar een kwestie van tijd.

En de kat van de buren, Frits genaamd, is na een uitstapje van 5 weken weer naar huis gekomen. Hij meldde zich ‘s-avonds laat bij Irma, de oude vrouw in het dorp, bij wie hij tijdens de vakantie van zijn baasjes was gedropt. Inmiddels is hij weer veilig en droog thuis in Lycksele bij de dochter van Karin en Roland, en haar gezin, tot volgend jaar, want dan komt hij weer op vakantie hier in Zweeds Lapland. Ben benieuwd of hij dan weer een uitstapje gaat maken. Hij heeft per slot van rekening toch ook recht op vakantie, niet dan?

Verder start ik binnenkort met de winterspinning. Op 12 oktober a.s. hebben we nog een vergadering met alle deelnemers aan de spinning om te vragen hoe het afgelopen jaar is bevallen. Wat ging goed, wat kan of moet anders. Zijn er nog tips? In elk geval wordt de groep uitgebreid met 4 spinningliefhebbers, die mij hebben laten weten ook van de partij te willen zijn. Dit brengt de totale groepsgrootte op circa 18. Ervan uitgaande dat iedereen zo’n 2 en sommige 3 keer per week willen spinnen betekent dit dus dat ik, met 3 spinningfietsen, gemiddeld zo’n 12 lessen per week moet geven. Dit is nogal fors, zodat het mogelijk kan zijn dat er een extra fiets bij moet komen en daarvoor is een besluit van het bestuur nodig. We zullen zien. Wordt vervolgd dus.

Paula