Dit keer wordt Paula’s Blogg gevuld met een verhaal van Frans, mijn lieve man, die onder het kopje Actueel Nieuws op de site van www.laplandtime.nl een aantal weken geleden het volgende bericht plaatste.

“Het was ergens eind november toen Paula op de kalender keek en me vertelde dat het wel nog erg lang duurde aleer het visseizoen zou beginnen en er weer gasten zouden komen. “Jaja”, mompelde ik: “in de winter is nu eenmaal weinig te vliegvissen en met een bootje erop uit om snoek te vangen gaat al helemaal niet lukken” De stilte die op mijn wijze woorden volgde deed me al vermoeden dat er meer zat aan te komen. En dat zou niet lang op zich laten wachten. Nu wilde het toeval dat we net 1 week eerder op een bijeenkomst waren geweest waar door een Nederlandse afvaardiging van Visit Sweden uit de doeken werd gedaan waarom toeristen naar Lapland komen. Er waren heel wat onderzoeken en enquete’s aan vooraf gegaan om erachter te komen wat ik al lang wist. Dat moest natuurlijk vissen zijn, dat leek me zonnenklaar. Mooi niet dus! Verbaasd zat ik tijdens die presentatie te kijken naar een grafiek waar helemaal bovenaan stond: SNEEUWSCOOTERTOCHT. Dus in een land waar het nauwelijks sneeuwt en waar niemand een sneeuwscooter in zijn garage heeft staan is het maken van een sneeuwscootertocht zelfs populairder dan vissen…. Vissen stond weliswaar in de top 10 maar dat gaf mij niet veel voldoening, ik voelde me als Sven Kramer die zilver wint op de 5 kilometer of als Federer die slechts 2de wordt op Wimbledon.
Op weg naar huis hadden we het er nog even over maar daarna gingen we weer over tot de orde van de dag. De voorbereidingen treffen voor het visseizoen 2015. Tot dus die eerder genoemde dag eind november. Er kwam inderdaad meer na de stilte. “Zou het niks zijn”, zo begon Paula, ” als we sneeuwscootertochten gaan aanbieden. Om op die manier ook in de wintermaanden gasten te hebben”. Nu was het ik die een stilte liet vallen. En dus ging Paula verder: “We hebben de accommodatie en we kunnen zelf een website maken, eigenlijk hebben we alles om ook in de winter gasten te kunnen ontvangen.” “Behalve sneeuwscooters” mompelde ik zacht maar intussen al precies wetend waar dit naar toe zou gaan. En zo gebeurde het dat ik nagenoeg de hele decembermaand bezig was met het maken van de website. We zouden, tenminste dat was de planning, pas in 2016 beginnen met het aanbieden van tochten. Maar wil je bij de zoekmachines als google, bing, yahoo, enz. op de eerste pagina staan dan is het zaak dat je ruim op tijd je website online zet. Die ervaring hadden we al opgedaan met Laplandtime. Website bouwen dus en online zetten. Met natuurlijk het risico dat we al een aanvraag zouden krijgen voor deze winter. Maar goed, wie niet waagt die niet wint en we hadden besloten dat we dan wel zouden zien wat te doen.
Het vervolg laat zich natuurlijk al raden. 2 Dagen voor de jaarwisseling rinkelde de telefoon in huize Laplandtime. Een Nederlands echtpaar had gelezen dat wij sneeuwscootertochten organiseren en waren erg geinteresseerd om een week naar ons toe te komen. “Wanneer?”, vroeg ik. “Als u me kunt helpen met het uitzoeken van de vluchten dan komen we over 3 dagen” was het antwoord. “Over 3 dagen al” zei ik hardop ondertussen kijkend naar Paula die flink ja-knikkend op slechts een halve meter afstand van me stond. “Ok”, zei ik “doen we”.
Nu zou je uit bovenstaande kunnen afleiden dat ik dit hele sneeuwscooteravontuur niet zou zien zitten. Maar het tegendeel is waar. Ik heb al jaren een sneeuwscooter in de garage staan en weet derhalve hoe heerlijk het is om met zo’n machine door de Laplandse winter te toeren. Je komt op plekken waar je in de zomer onmogelijk kunt geraken, flink hard over een bevroren meer of heel rustig manouvrerend door het dicht besneeuwde bos. Neem daarbij de grote actieradius, je legt op een dag gemakkelijk 100-150km af, en je begrijpt dat dit het ideale vervoermiddel is in het witte Lapland. Tijdens de wintermaanden gaan er soms weken voorbij dat de auto niet uit de garage komt en we alles per sneeuwscooter doen. Ja hoor, ik zie het zeker zitten om met onze gasten tochten te maken en ze op deze manier Lapland te laten beleven.
Er was slechts één kleine bijkomstigheid. Over 3 dagen zouden de eerste gasten komen en we hadden slechts 1 sneeuwscooter, de mijne. Neem daarbij dat oudjaarsdag en nieuwjaarsdag in Zweden alle bedrijven gesloten zijn en je snapt het probleem. We hadden slechts 1 dag om een sneeuwscooter te kopen, op te halen en te verzekeren. Via buurman Roland vernam ik dat er in een winkel in Sorsele een goede, moderne, 4-takt sneeuwscooter te koop stond. Dus maar eens bellen. Tja, de betreffende sneeuwscooter was uitgeleend aan een misschien geinteresseerde koper.Gelukkig had ik een goede verkoper aan de andere kant van de lijn en hij begreep de urgentie. Hij beloofde me binnen 20 minuten terug te bellen, hetgeen hij ook keurig deed. De misschien geinteresseerde koper bleek niet geinteresseerd in koop en ik zou de sneeuwscooter dus kunnen kopen. De prijs werd afgesproken en ik kreeg het bankrekeningnummer voor de broodnodige betaling. Gelukkig had de winkel in Sorsele dezelfde bank als wij (niet zo vreemd er is maar 1 bank in Sorsele 🙂  en was de sneeuwscooter een uurtje later betaald en konden we hem gaan ophalen. 1 Telefoontje naar de verzekering en ook dat was geregeld. Vervolgens nog 300 km. gereden om wat scooteroveralls, laarzen en helmen aan te schaffen en we waren klaar voor de eerste gasten. Het was een mooie week en we maakten heerlijke tochten. We lunchten bij een kampvuur en stopten bij prachtige vergezichten en zonsondergangen. De gasten kregen onderweg rendieren en zelfs elanden te zien. Ze maakten bij een collega een huskytocht en ze werden getracteerd op een prachtige show van het Noorderlicht. Een meer dan geslaagde start van onze nieuwe winterbezigheid dus.
Inmiddels zijn we 2 weken verder en hebben we nog een paar boekingen voor het maken van sneeuwscootertochten binnen. Hebben we ons scooterpark inmiddels uitgebreid naar 5 stuks en is Paula op dit moment op de vakantiebeurs in Utrecht druk in de weer om aan iedereen die het maar horen wil te vertellen dat Laplandtime vanaf dit jaar ook sneeuwscootertochten aanbiedt. Ongelooflijk veel interesse, vertelde ze enthousiast via de Skype. Tja, wat goed is komt snel…….
Nieuwsgierig en wil je misschien ook eens een uniek winteravontuur in Lapland beleven? Lees hier meer.

Frans”

Na dit bericht van Frans een paar weken geleden is er nogal het een en ander gebeurd. Vorige week ben ik teruggekeerd van een week Nederland. Op 12 januari had ik mijn vlucht en ik heb eerst de schoonouders in Heerlen bezocht. Ze hadden me verrast met mijn lievelingseten, frietjes met braadharing, knakworst en een glas melk. Als je dit al meer dan een jaar niet meer hebt gehad, dan is het zeker genieten. Nadat ik op 13 januari in Bladel vrienden van vroeger had bezocht en daarna bij de urnenmuur van mijn vader en moeder in Maasbracht een fris bloemetje had neergezet, maakte ik me op woensdag 14 januari in alle vroegte op voor de treinreis naar Utrecht, alwaar ik van 14 tot en met 18 januari op de vakantiebeurs zou staan voor Gold of Lapland. Het was leuk om te doen en er waren zeer veel geïnteresseerde mensen die een bezoek brachten aan de stand van Gold of Lapland.De statistieken van VisitSweden – dat er vooral veel interesse bij Nederlandse mensen is in een winteravontuur in Lapland – werden herbevestigd. Er deed zich ook een kans voor om 1 minuut zendtijd te kopen bij het Rtl4 programma Life is Beautiful om zo het sneeuwscooterrijden onder de aandacht te brengen. A,s, zondag 1 februari ben ik te zien op TV. De laatste weken hebben we weer een aantal boekingen gekregen op onze sneeuwscooterarrangementen voor de komende maanden en ook voor 2016 hebben we al een aantal boekingen op zak. We hebben inmiddels wel de overtuiging dat we met deze nieuwe tak in ons bedrijfje een goede stap hebben gezet.

En ondertussen is het hier nu echt aan het winteren. We leven in een prachtig winters landschap en de boomtakken buigen door door de zware lading sneeuw. Gisteren hebben we een mooie tocht gemaakt, samen met een aantal vrienden uit het dorp,  door sprookjesachtige bossen en bevroren meren en moerassen. Met -20 graden was het wel koud, maar de zon scheen heerlijk en het was een prachtige dag. Het blauw van de lucht is hieri bijna paars, zo diep blauw.

We voelen ons gezegend dat we dit samen mogen meemaken en dat we hier mogen leven.

Paula

21 Oktober was de datum van mijn laatste blogg en nu is het al weer 9 december. Nooit gedacht dat ik het zonder mijn werk in Bladel zo druk kon hebben. Je hoort het wel vaker van mensen die met pensioen gaan, dat ze het nog drukker hebben dan de tijd daarvoor. Het is in elk geval wel leuk druk, dus geen stress, en allerlei interessante dingen die zo voorbij fietsen hierboven in het Laplandse. Apropos fietsen. We hebben ons spinningfietsassortiment uitgebreid van 4 naar 6 fietsen. Na de presentatie die ik had gehouden in het verenigingshuis op 12 oktober hebben zich diverse nieuwe leden aangemeld voor de spinningclub. We zijn nu verdubbeld naar zo’n 18 leden en met maar 3 fietsen (1 fiets is voor mezelf) zouden dat veel te veel spinninglessen voor mij worden. Met de 5 fietsen zit ik nu op gemiddeld 8 lessen per week en dat laat zich goed doen. Naast het gewone spinnen ben ik ook begonnen met zgn. RPM spinnen. Dit is een vorm van spinnen waarbij je 1 uur lang op hoog tempo fietst zonder echte onderbrekingen. Af en toe een kleine pauze van 1/2 minuutje en dan gaat het weer verder. Een ander verschil is dat, anders dan bij het gewone spinnen, ik niet steeds op de maat van de muziek hoef te tellen voor een staande klim, zittende klim, dubbel tempo, mountain attack enz. Ik kan dan ook zelf dieper gaan en dat is heerlijk. Gisteren heb ik de eerste les gegeven en dat beviel direct goed. Een leuke afwisseling dus.

En op dit moment is het echt aan het winteren. Vandaag is het -16 graden en voor vannacht en morgen is er sneeuw gemeld. De dagen worden ook steeds korter en de nachten dus steeds langer. ‘s-Ochtends is het niet eerder dan om 8.30 uur licht en rond 14.00 uur is het al echt weer donker aan het worden. Dit gaat zo door tot 22 december, de donkerste dag, en daarna groeien we weer langzaam toe naar de periode dat het alleen nog maar licht is. Midzomer is 21 juni a.s., ook weer een tijd om naar uit te kijken. Vanaf mei verwachten we onze eerste visgasten van het nieuwe seizoen en daar verheugen we ons allebei erg op. In februari hebben we nog een Duitse gast die ook in de zomerperiode hier is geweest en een keer van het Noorderlicht wil genieten.

Op 31 oktober jl. was er Halloween party in het dorp. We hadden pakjes in Nederland besteld en hadden ons uitgedost als de zwarte weduwe en de undertaker. We zagen er fraai uit. Verder hadden Frans en ik op ons genomen om voor die avond het eten te verzorgen. We hadden onze keuze laten vallen op chili con carne met stokbrood. Er waren zo’n 70 mensen aanwezig op de avond. Rond middernacht gingen we tevreden huiswaarts. Op 4 november a.s. was ik samen met vriendin en buurvrouw Karin naar een zgn. ljusparty  geweest. We kwamen bij elkaar met 8 vrouwen en er werden van allerlei kaarsen en lichten gepresenteerd, die je daarna kon bestellen. Het deed me denken aan de tupperwareparties waar mijn moeder vroeger, heel vroeger, wel eens naar toe ging.

Verder hebben we samen met 2 jonge Duitse mensen uit het dorp Jens en Daniela een dag brood gebakken in de bakerstuga, het bakkershuis, in het dorp, dat iedereen mag gebruiken. De oven moet eerst zeker 1 dag van tevoren goed opgestookt worden met hout. Deze klus hadden Frans en Jens op zich genomen. Daniela en ik hadden gezorgd voor de inkopen van het meel, melk, siroop, broodkruiden, gist, etc. en op 2 december ging het rond 9.00 uur dan eindelijk gebeuren. Daniela en ik hadden 2 weken vantevoren les gehad van Maja, een vrouw uit het dorp, die al vanaf haar prille jeugd bakt en dus de kneepjes van het vak kent. We volgden precies de aanwijzigingen die Maja ons gegeven had en het ging erg goed. We maakten prima deeg. Tijdens het rijzen van het deeg dronken we samen koffie met door Daniela zelf gebakken zoete broodjes. Heerlijk en erg gezellig. Genieten van de kleine dingen van de dag. En toen gingen we aan de slag. Eerst moesten we bolletjes van het deeg draaien. Maja had de mannen nog de tip gegeven dat het dezelfde beweging was als het masseren van de borst van een vrouw 🙂 Daarna moesten die deegbolletjes met de deegroller uitgerold worden tot een platte schijf van ongeveer 40 cm. Die werd vervolgens met veel kunst- en vliegwerk op een soort houten bakspade gelegd en Frans zorgde er dan voor dat het brood helemaal achter in de oven gelegd werd. Na een paar minuutjes was het brood goed. Zo hebben we zo’n 60 broden gemaakt en die hebben we verdeeld. We eten het zelf gebakken brood ‘s-morgens bij het ontbijt en ik moet eerlijk zeggen dat het lekker smaakt.

Met Karin en Roland zijn we vorige week vrijdag 28 november nog naar een etentje bij Maja en Warren geweest. We gingen met de spark, een soort sleestep, zodat we iets konden drinken. Rond 1.00 uur gingen we op de spark huiswaarts en op de weg terug gingen we nog aan bij Helèn en Mats, 2 mensen uit het dorp. Die waren nog op en daar werd dus spontaan een bezoekje gebracht. Direct kwam er koffie, brood en kaas op tafel. Heel gemoedelijk en ongedwongen.

Verder zijn we nogal druk geweest met de zolder Tores, het huis dat naast ons huis ligt en dat we een jaar geleden helemaal hebben opgeknapt. De zolder moest voorzien worden van een plankenvloer en helemaal geisoleerd worden. Omdat we toch bezig waren hebben we de wanden van de zolder ook maar geisoleerd. Nog ff en dan is de klus geklaard. Verder hebben we een zgn. luftwärmepump, een heteluchtpomp, voor bij Tores gekocht. Deze zie je veel in Lapse woningen hier. Het schijnt een redelijk goedkope manier te zijn om je huis op temperatuur te houden. De pomp is gisteren al geleverd en volgende week donderdag 18 december komt de installateur hem inbouwen. We hopen dat het de investering waard  is. Warmte is wel altijd een item hier boven in Lapland.

Met onze 2 schatten Bart en Prins gaat het goed. Ze zijn nu wel echte vrienden en zijn heel vaak samen te vinden in het mandje voor de kachel of bovenop de kast waar een lekker wollen dekentje ligt. Prins is op 18 november jl. gecastreerd door de dierenarts in Lycksele en dat is gelukkig ook goed gegaan. Na een paar uurtjes slapen werd hij wakker en even later sprong hij al weer vrolijk rond in de kamer.

Via facebook en mails houden we contact met familie en vrienden in Nederland. We zijn erg ontdaan van het verhaal van een goede vriendin van vroeger die 7 jaar geleden borstkanker heeft gehad, en bij wie nu geheel onverwacht ineens botkanker is geconstateerd. Zo’n slecht bericht houdt ons echt bezig. Als je ziek bent heb je nog maar een wens, beter worden.

Vanaf volgende week zondag 14 december staat de start van de jaarlijke citroensapkuur voor de boeg. Vasten en reinigen van het lichaam dus. We eten dan 10 dagen niets, en drinken alleen maar ahornsiroop met citroensap en kruidenthee. Bedoeling is dat je het lichaam in die periode de kans geeft zich te ontdoen van schadelijke stoffen die na het eten achterblijven in ons lichaam. We doen dit gemiddeld een keer per jaar en voelen ons daarna als herboren. Net voor de kerstdagen zijn we dan klaar.

En dan nog een nieuwtje. Op 12 januari a.s. vlieg ik voor een weekje naar Nederland. Namens de organisatie Gold of Lapland, waar ik een aantal klussen voor doe, sta ik op de vakantiebeurs in Utrecht van 12 tot en met 18 januari om Zweeds Lapland te promoten als vakantieland. 12, 13 en 14 Januari heb ik om familie en vrienden te bezoeken. Natuurlijk ga ik ook bij de vriendin van vroeger op bezoek. Ik verheug me er wel op, hoewel het natuurlijk niet leuk is om zonder Frans te moeten gaan. Er moet iemand hier blijven voor de katten en voor het verwarmen van onze 2 huizen. Dus dat wordt weer skypen en daar hebben we de afgelopen jaren nogal wat ervaring in opgedaan. Dus dat komt wel goed.

Tot een volgende keer.